Μετά τις πήγες του Αγίου Γεωργίου τμήμα του Ρωμαϊκού Υδραγωγείου εντοπίζεται στην περιοχή του Κοκκινόπηλου . Ο αγωγός στη περιοχή του Κοκκινόπηλου έχει τη μορφή υπόγειας σήραγγας, η οποία είναι λαξευμένη στο βράχο και έχει μήκος περίπου 400μ. Για την κατασκευή της σήραγγας χρησιμοποιήθηκαν σκαπτικά εργαλεία, ίχνη των οποίων φαίνονται σήμερα στις πλευρές της σήραγγας. Κατά μήκος της σήραγγας ανοίγονταν φρεάτια, όπου κάποιος μπορούσε να κατέβει μέχρι τον αγωγό για να ελέγξει την κατάστασή του. Τα φρεάτια αυτά χρησιμοποιούνταν επίσης για τον εξαερισμό του αγωγού.

Η θέση «Στεφάνη» βρίσκεται στο μέσο περίπου της συνολικής πορείας του Ρωμαϊκού Υδραγωγείου και εκεί εντοπίζεται ένα από τα καλύτερα σωζόμενα τμήματά του.
Στη θέση αυτή βλέπουμε σήμερα έναν αναλημματικό τοίχο.

Ο τοίχος αυτός στήριζε το έδαφος για να περάσει ο αγωγός. Είναι χτισμένος με πλίνθους και στο εσωτερικό του γεμιζεται με πέτρες και κονίαμα. Ο αγωγός στη θέση αυτή είχε τη μορφή χτιστής αύλακας, αλλά δε σώζεται.

Στη θέση «Σκάλα Λούρου» διατηρούνται σημαντικά κατάλοιπα (ερείπια) του Ρωμαϊκού Υδραγωγείου της Νικόπολης. Εδώ ο αγωγός έχει είτε τη μορφή κτιστής αύλακας που στηρίζεται σε αναλημματικό τοίχο είτε είναι λαξευμένος (σκαμμένος) μέσα στο φυσικό βράχο.

Σήμερα μπορούμε να δούμε ένα μικρό τμήμα του αγωγού, όπου διατηρείται ακόμα η οροφή του με τη μορφή καμάρας.

Στην περιοχή του Αρχαγγέλου ο αγωγός του Ρωμαϊκού Yδραγωγείου της Νικόπολης εντοπίζεται σε μεγάλο μήκος. Αρχικά, ο αγωγός εμφανίζεται με τη μορφή κτιστού αγωγού ακολουθώντας την πορεία του λόφου και στη συνέχεια διασχίζει την πεδινή έκταση επάνω σε πεσσοστοιχία.

Σε κάποια σημεία ο αγωγός στηρίζεται σε υποτείχισμα το οποίο σιγά-σιγά μετατρέπεται σε πεσσοστοιχία επειδή το έδαφος δεν είναι ομαλό. Στην πεδινή έκταση είναι ορατοί 13 συνολικά πεσσοί ενώ κάποιοι καταστράφηκαν εξαιτίας των εργασιών για την κατασκευή της εθνικής οδό Πρέβεζας-Ηγουμενίτσας.

Από τις πηγές του Αγίου Γεωργίου και έχοντας διανύσει μια απόσταση 50 χλμ περίπου, το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο διέσχιζε την πεδιάδα της Νικόπολης επάνω σε πεσσοστοιχία και κατέληγε στο μεγάλο οικοδομικό συγκρότημα του Νυμφαίου.

Στο Νυμφαίο βρίσκονταν οι δεξαμενές της πόλης μέσω των οποίων γινόταν η διαχείριση του νερού. Από τις δεξαμενές αυτές το νερό διοχετευόταν στις ιδιωτικές κατοικίες και στα δημόσια κτήρια (Θέρμες, Θέατρο, Ωδείο κ.λ.π.) της πόλης, μέσω ενός πολύπλοκου συστήματος μικρότερων δεξαμενών και αγωγών. Με τον τρόπο αυτό καλύπτονταν οι ανάγκες των κατοίκων για πόσιμο και καθαρό νερό.